سابقه خانوادگی (وراثت): شایع‌ترین علت ریزش مو، یک وضعیت ارثی است که با افزایش سن رخ می‌دهد. این وضعیت که به آلوپسی آندروژنیک، طاسی با الگوی مردانه یا زنانه معروف است، معمولاً به‌صورت تدریجی و در الگوهای قابل پیش‌بینی اتفاق می‌افتد؛ مانند عقب‌رفتن خط مو و نقاط طاس در مردان و نازک شدن موها در زنان.


۲. تغییرات هورمونی و شرایط پزشکی: تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، زایمان، یائسگی و مشکلات تیروئیدی می‌توانند باعث ریزش موی موقت یا دائمی شوند. شرایط پزشکی مانند آلوپسی آره‌آتا (یک بیماری مرتبط با سیستم ایمنی که باعث ریزش موی تکه‌ای می‌شود)، عفونت‌های پوست سر و اختلال کشیدن مو (تریکوتیلومانیا) نیز می‌توانند مؤثر باشند.


۳. داروها و مکمل‌ها: ریزش مو می‌تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد، مانند داروهای مورد استفاده برای سرطان، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی، نقرس و فشار خون بالا.


۴. پرتودرمانی به سر: پرتودرمانی ممکن است باعث ریزش مو شود و در برخی موارد، موها به‌صورت قبلی رشد نخواهند کرد.


۵. رویدادهای استرس‌زای شدید: بسیاری از افراد چند ماه پس از یک شوک فیزیکی یا احساسی، نازک شدن عمومی موها را تجربه می‌کنند. این نوع ریزش مو معمولاً موقتی است.


۶. مدل‌های مو و درمان‌ها: آرایش‌های مویی که موها را محکم می‌کشند، مانند دم‌اسبی یا بافت‌های محکم، می‌توانند نوعی ریزش مو به نام آلوپسی کششی را ایجاد کنند. درمان‌های مو با روغن داغ و مواد شیمیایی نیز می‌توانند باعث ریزش مو شوند.


عوامل خطر: عواملی که می‌توانند خطر ریزش مو را افزایش دهند عبارت‌اند از: سابقه خانوادگی طاسی، افزایش سن، کاهش وزن شدید، برخی شرایط پزشکی مانند دیابت و لوپوس، استرس و تغذیه نامناسب.


پیشگیری: بیشتر موارد طاسی ناشی از عوامل ژنتیکی هستند و قابل پیشگیری نیستند. بااین‌حال، می‌توان با مراقبت مناسب از موها، اجتناب از مدل‌های مویی که موها را می‌کشند، محافظت از موها در برابر نور خورشید و ترک سیگار، از برخی انواع ریزش مو جلوگیری کرد